De laatste en langste etappe van de vakantie, de rit van Blankenberge naar Burgh-Haamstede bij een temperatuur van 29 graden en tegenwind stond voor de boeg met het deel door Belgie via de Vlaanderen Noordzeeroute. Hoe kan het echter dat een noordzeeroute flink landinwaarts duikt en voornamelijk via zuid-noord en west-oost gerichte wegen, dus flink zigzagt, om naar het stadje Damme te gaan? Deze schijnbare tegenstelling schiep grote verwachtingen van het bezoek aan dit oord. Wordt het verdomme Damme of worden deze mogelijke vooruitzichten waargemaakt? Het werd in ieder geval een tocht door mooi polderland dat inclusief elektriciteit en telefonie over palen veel lijkt op het polderland dat we in Engeland doorkruist hebben. Toen we tenslotte in Damme neerstreken zagen we een prachtige stadje met resten van een 17^e eeuwse stervormig fortificatie, met oude gebouwen en een mooi oud stadsplein met een standbeeld voor de laat middeleeuwse Vlaamse en hier gestorven dichter Jacob van Maerlant. De naam Damme stamt af van de dam die Brugge liet bouwen rondom getijdengeul in het verzandende Zwin waar deze onbevaarbaar werd voor de grotere schepen. Op de dam werden de goederen overgeladen op binnenschepen, die af en aan voerden naar Brugge. Achter de dam ontstond een woonkern. Ons oordeel was Damme een verdomd mooi stadje en zeker de omweg waard. Maar dit verlichtend bezoek was niet voldoende om de zware toertocht op uit te rijden en waren de cappuccino met “bruiswater” op het terras van De Smisse in Damme en de spaghetti bolognese op het buitenzitje van De Drie Koningen aan het oude en mooie dorpsplein van Groede noodzakelijk om de tocht te overleven. Op deze manier hebben we de eerdere mislukte fietstochten van de afgelopen 2 jaar op een prachtige en moedige manier kunnen revancheren.